maandag 29 juli 2019

Zomerhack #3

Waw, bijna één maand overleefd!

En wat verlang ik naar september. Zo hard. De opvoeding van mijn kinderen loopt helemaal fout als ze te lang niet naar school gaan. Mijn dochter is koppiger dan ooit, en zelfs de zoon heeft het woord 'nee' ontdekt.

En er was ook die hittegolf. Misschien heb je er wel iets van gevoeld? ;-)

Vandaar bij deze weer een activiteits-idee waarmee je je kinderen, maar vooral in de eerste plaats jezelf, toch weer even kunt entertainen, zijnde...

bouw eens een raket!
(of een auto of een huis of wat dan ook)

Een stappenplan

1. Je gaat naar de Ikea om een kast te kopen. Zo heb je meteen ook voldoende karton in huis.

2. Je gaat zelf met de trein terug naar huis van de Ikea, omdat die kast groter uitviel dan eerst gedacht, en er dus geen plaats meer voor je in de auto is.

3. Je voorziet duct tape. Heel veel duct tape (trouwens voordelig in de acti*n te vinden). Wij doen niet aan flauw papierplakband.

4. En je bouwt maar iets. Je laat je kinderen instructies geven van wat er hoe moet uitzien, en wat er nog ontbreekt.

Extra: Wil je het helemaal afmaken: dan schilder je dat ding ook nog eens. Hier heb ik mijn kinderen buiten in hun blootje gezet en alle restjes lakverf bij elkaar gegoten van de verbouwwerken. Je leest het goed, NIET-AFWASBARE-LAKVERF. Vandaar in hun blootje in het gras dus. In het wit, want raketten zijn wit (en ook onze restjes verf).

Dit is het resultaat:


Het plan was de Space Shuttle, volgens de kinderen is het eerder de Apollo 11, en mijn man vindt het toch maar een kabouterhuisje. Maar plezier hebben we zeker gehad!

donderdag 18 juli 2019

Zomerhack #2

Bij deze halfweg juli en tijd voor een tweede zomerhack.

Als je dacht dat dit een wekelijkse rubriek zou worden... Haha, maar zomers zijn drukker dan ooit.
En als je dacht dat je echt interessante instagramwaardige tips, zou krijgen... Haha, mijn blog heet voor iets 'niet zo perfect'.

Bij deze dus mijn tweede tip:
'Drop je kinderen een week bij de oma'.

Ja, en vooral, voel je je daar vooral niet schuldig over.

Want de voornaamste die ik tijdens het ouderschap ondertussen heb geleerd:

Je hoeft een kind niet alleen op te voeden. 

Toen de zoon pas geboren was dacht ik echt wel van hem laat ik nooit meer los. Ik blijf hem eeuwig vasthouden.
Tot het slaapgebrek daar was, en ik dolgelukkig was dat iemand hem wel wou vasthouden :-).

Ik geloof meer en meer dat een kind in een gemeenschap zou moeten opgroeien, en dat je beter mensen om je heen zoekt die je helpen ondersteunen in het ouderschap.
Al is het maar om af en toe zelf even te kunnen uitrusten, eventjes tijd aan je relatie te kunnen besteden of even gewoon tijd voor jezelf te nemen. Want ouder ben je 24 uur op 24. Je moet 's morgens opstaan, meteen die boterhammen met choco smeren voor je nog maar eens deftig naar het toilet kunt gaan. Dan melk uit de kelder halen, 2 minuten later die doos melk op de grond weer opdweilen en nog duizenden andere dingen in de loop van de dag. En met een beetje geluk wordt je 's nachts ook nog een paar keer gewekt, of kruipt er iemand stiekem bij je in bed en neemt zowel je kussen als je deken af.

Dus het even loslaten van mijn kinderen was niet zo gemakkelijk, maar er staan gelukkig oma's paraat die de zorg wel even willen overnemen.

En natuurlijk zijn ze daar rotverwend. Maar dat mag ook wel even :-).

Ik vind het jammer dat het in onze samenleving niet zo eenvoudig is om mensen om je heen te verzamelen. Er is een oma hier die zelf ook nog voltijds gaat werken. We wonen elk in ons eigen huisje in onze eigen stad.

Dus misschien doe ik daar ooit nog eens iets mee. Of misschien ook niet. Ik droom zo stiekem keihard van co-housing, maar we zien wel.

Maar momenteel ben ik dolgelukkig dat die kinderen een week bij de oma zijn. Woehoe!